سندرم پاریس چیست ؟

سندرم پاریس,بیماری سندرم پاریس,سندرم پاریس در بارداری,علائم سندرم پاریس,درمان سندرم پاریس,درمان سندرم پاریس با طب سوزنی,مواد غذایی مناسب برای درمان سندرم پاریس,سندرم پاریس را چگونه درمان کنیم,سندرم پاریس در کودکان,سندرم پاریس در بزرگسالان,سندرم پاریس در نوزادان,سندرم پاریس در بهار,سندرم پاریس در تابستان,سندرم پاریس در پاییز,سندرم پاریس در زمستان,آشنایی با سندرم پاریس,همه چیز در مورد سندرم پاریس,سندرم پاریس واگیردار است,سندرم پاریس و درمان آن,ورزشهای مناسب برای درمان سندرم پاریس

سندرم پاریس چیست ؟

به گزارش بی اس ام اس هر سال تعدادی از توریست‌های ژاپنی‌ در بازدید از شهر پاریس دچار اختلالی می‌شوند که آنها را به خانه برمی‌گرداند. راز این اختلال چیست؟

جون یانگ بالاخره توانسته بود بعد از سال‌ها کار و فعالیت و پس‌انداز، تدارک یک سفر اروپایی را ببیند. او همیشه با گشتی که در رسانه‌های مختلف اعم از تلویزیون و اینترنت می‌زد، چشم‌انداز‌های شهر پاریس را بسیار بی‌نظیر می‌دید و با خود آرزو می‌کرد روزی از آنجا دیدن کند. او این شهر را یک شهر رؤیایی می‌دانست. پاریس برای یانگ تجسم موزه بود؛ شهری که لحظه لحظه‌اش زیباست و در و دیوارش نشان‌دهنده درایت و هوش بصری مردمانش. بعد از دیدن فیلم نیمه شب در پاریس وودی آلن حالا یانگ شب‌های پاریس را هم سرشار از زیبایی، نور و دیدنی‌های قابل تحسین می‌دانست. حالا شهر ایفل و لوور و شانزه‌الیزه او را فرا می‌خواند.

وقتی یانگ به  آرزویش رسید؟

یانگ چندروزی را به تدارک سفر گذراند و بالاخره وقت سفر رسید. او لحظه‌شماری می‌کرد این شهر رؤیایی و تمام فرانسوی‌های مهربان را ببیند. وقتی در هواپیما بر فراز شهر پر از نور چرخ می‌زد از همان بالا هم شهر به همان زیبایی بود. همانی بود که همه جا تعریفش را شنیده بود. اما همه چیز وقتی عوض شد که وارد شهر شد و خواست در نقش توریست از هر جایی که آرزوی دیدن‌شان را داشت، دیدن کند. پاریس رؤیاهای یانگ با آنچه می‌دید فرسنگ‌ها فاصله داشت. خیابان‌های شهر کثیف بودند و مردم پاریس چندان مهمان‌نواز نبودند. او در چند روز اول علائمی را در خود می‌دید که دلیل بروزشان را پیدا نمی‌کرد. او آزرده به‌نظر می‌رسید و گاهی دچار تعریق و سرگیجه می‌شد. حال و روزش حالا دیگر خوب نبود. همه انرژی‌اش یکباره تمام شده بود، به‌گونه‌ای که راهنمای تور مجبور شد او را به اورژانس برساند. پزشکان بعد از معاینه‌ها و بررسی‌های مختلف به این نتیجه رسیدند که یانگ باید هر چه زودتر به کشورش بازگردد البته نه به دلیل حاد بودن بیماری‌اش بلکه به‌دلیل اینکه تنها راه درمان بازگشت به ژاپن بود. او به سندرم پاریس دچار شده بود؛ سندرمی که با دیدن این شهر پر زرق و برق به آن مبتلا شده بود.

این شهر اختلال ایجاد می‌کند

پزشک اورژانس برای یانگ توضیح داد که سندرم پاریس مختص ژاپنی‌هاست و از میلیون‌ها ژاپنی که هر سال از شهر زیبای پاریس بازدید می‌کنند، تعداد انگشت‌شماری دچار اختلال وضعیت ذهنی می‌شوند که تنها راه‌حل مشکل‌شان این است که به میهن‌شان برگردند. نام این سندرم در اصطلاح پزشکی، اختلال انطباقی است اما با گذاشتن نام سندرم پاریس بر گرفتاران ژاپنی به این اختلال رنگ‌ولعاب ویژه‌ای داده‌ شده است. طبیعی است که یانگ ژاپنی با آن فرهنگ شرقی‌‌اش وقتی به پایتخت فرهنگی اروپا قدم گذاشت، مشکل انطباقی پیدا کند. یانگ تازه متوجه شده بود که سفارت ژاپن همواره نگران توریست‌های این کشور در پاریس است و دقیقا به همین دلیل آمادگی دارد تا شوک‌دیده‌های فرهنگی را به ژاپن برگرداند یا آنها را تحت درمان‌های اورژانس بیمارستانی قرار دهد.

باید به خانه برگردند

واقعیت این است که سندرم پاریس در افراد مختلف به اشکال متفاوت خود را نشان می‌دهد اما در این میان شایع‌ترین علائم توهم حاد، سرگیجه، تعریق و احساس آزار و اذیت است. یانگ هم از این قاعده مستثنی نبود و تقریبا بیشتر این علائم را داشت. او پاریس را از آنچه تخیل کرده بود دور می‌دید. وضعیت به‌گونه‌ای بود که پزشک به یانگ توصیه کرد به خانه بازگردد زیرا ظاهرا علائم او حاد بود. هرچند به‌طور معمول چند روز استراحت و رساندن آب به بدن می‌تواند مشکل را برطرف کند و یک سوم از بیماران خیلی زود بهبود پیدا می‌کنند اما یک سوم از آنها بیماری‌شان عود می‌کند و بقیه هم به درمان‌های جدی نیاز دارند.

این سندرم از کجا کشف شد؟

از آنجا که یانگ هیچ‌وقت نامی از این بیماری نشنیده بود وقتی حالش کمی بهتر شد سعی کرد اطلاعات بیشتری درباره این سندرم پیدا کند. او در جست‌وجوهایش به این نتیجه رسید که پروفسور هیرواکی اوتا، روا‌نپزشک ژاپنی ساکن پاریس نخستین فردی بود که این سندرم را در سال 1986 کشف کرد. هرچند بعدها یوسف محمودیا پزشک یکی از بیمارستان‌های پاریس نام سندرم پاریس را به‌عنوان مفهومی روانشناختی که بیشتر مربوط به سفر است تا مسافر بر آن نهاد. او استدلال می‌کند که شور و هیجان ناشی از سفر به پاریس باعث می‌شود ضربان قلب زیاد شود که موجب سرگیجه و تنگی نفس می‌شود و در نتیجه موجب ایجاد خطای رفتاری می‌شود. ژوئن ایشی‌گورو یکی از توریست‌هایی که همزمان با یانگ دچار این بیماری شده بود و در واقع همراه با یانگ دوره درمان را می‌گذراند به یانگ گفت: چیزی که در این وضعیت پیش می‌آید تفاوت میان ‌رؤیا و واقعیت در افراد است. اینکه فردی امید چیزی را داشته باشد تا اینکه خواب آن را ببیند. اگر حالت دوم وجود داشته باشد سندرم پاریس هر روز اتفاق می‌افتد.

فرضیه‌ها چه می‌گویند؟

یانگ در جست‌وجوهایش به فرضیه‌های جالبی در مورد ابتلا به این بیماری دست یافت. برخی از این فرضیه‌ها ندانستن زبان را علت بیماری می‌دانستند. واقعیت این است که تعداد کمی ژاپنی می‌توانند به زبان فرانسه صحبت کنند و برعکس. تصور می‌شود که همین یکی از دلایل ایجاد این مشکل است. جدای از تفاوت‌های آشکار میان فرانسه و ژاپن بسیاری از اصطلاحات روزمره زبانی که ترجمه می‌شوند معنای دیگری پیدا می‌کنند و همین باعث سردرگمی افراد می‌شود. فرضیه دیگری که به‌نظر می‌رسد محتمل‌تر از بقیه باشد تفاوت فرهنگی است.

تفاوت بزرگ نه تنها در زبان بلکه در رفتار نیز مشهود است. فرانسوی‌ها در مقایسه با ژاپنی‌ها در ایجاد ارتباط کلامی خودمانی برخورد می‌کنند که همین ثابت می‌کند چه تفاوت فرهنگی بین آنها وجود دارد. در فروشگاه‌های ژاپن مشتری به نوعی پادشاه است درحالی‌که در این شهر به سختی فروشنده‌ها به مشتری نگاه می‌کنند و مردمی که با وسایل نقلیه عمومی تردد می‌کنند به‌نظر اخمو می‌آیند. اما داشتن تصویری ایده‌آل از پاریس این برداشت را ایجاد می‌کند که ژاپنی‌ها توانایی لازم برای وفق پیدا کردن بین تصویر آنها و آنچه واقعیت پاریس است را ندارند. فرضیه دیگر خستگی را مطرح می‌کند و می‌گوید تلاش بیش از حد فرد و صرف انرژی فراوان برای استفاده بهینه از هر لحظه اقامت در پاریس می‌تواند باعث بی‌ثباتی روانی در گردشگر شود.

یانگ چطور خوب شد؟

یکی از تمهیداتی که سفارت ژاپن برای چنین بحرانی در نظر گرفته در اختیار قرار دادن یک خط تلفن 24ساعته برای افرادی مانند یانگ است که از این شوک فرهنگی رنج می‌برند تا اگر نیاز به درمان کلینیکی داشتند به آنها کمک شود. با این حال تنها درمان دائمی برای این قبیل افراد بازگشت به ژاپن است. درمان این بیماری برای یانگ خداحافظی با این شهر بود. اما سوالی که برای یانگ پیش آمده بود این بود که چرا چنین مشکلی در نیویورک جایی که برای ژاپنی‌ها تقریبا همان اندازه جذابیت دارد، مشاهده نمی‌شود؟ شاید به این دلیل که تصویری که این شهر به دیگران می‌دهد شهری شلوغ، پرتردد و البته پرحادثه است و به همین دلیل افراد از لحاظ روانی آماده‌تر هستند. معمولا پاریس بعد از بازدید ژاپنی‌ها شهر دیگری می‌شود، شهری که انبوه آدم‌هایش خسته‌شان کرده، رفتار آدم‌هایش برایشان غریب است و زیبایی‌های آن را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد.

منبع:bartarinha

سندرم پاریس چیست ؟