آویشن و خواص آن

آویشن به انگلیسی،آویشن شیرازی،آویشن خواص دارویی ،آویشن به زبان انگلیسی،آویشن کوهی

آویشن گیاهی خوش عطر است که تقریبا همه ما آن را می شناسیم.

لازم به ذکر است که آویشن گیاهی است علفی، دارای شاخه‌های زیاد و چوبی به ارتفاع تا 30 سانتی متر که در نواحی کوهستانی در بین تخته

سنگ و به خصوص در کشورهای اروپایی می‌روید.

بهتر است بدانید که ساقه‌های آویشن پوشیده از کرک و برگ‌های کوچک زیادی می باشد. برگ‌های آن کوچک، لوزی شکل، نوک تیز و به صورت

متقابل، بر روی ساقه قرار دارند. در واقع این برگ‌ها به رنگ خاکستری روشن و با بوی بسیار نافذ می باشد و دارای دم برگ‌های کوچکی نیز

می‌باشد.

گفتنی است که گل‌ها کوچک، گلی رنگ و یا سفید و به صورت مجتمع در انتهای ساقه قرار گرفته‌است

درواقع قسمت مورد استفاده‌ی گیاه، گل و به خصوص برگ‌های آن است. گفتنی است که این گیاه، به طور محدود و برای تهیه‌ی داروها، در ایران

کشت می‌گردد.

بهتر است بدانید که این گیاه، بومی قسمت‌های مرکزی و جنوب اروپا، بالکان و قفقاز است. در اروپای مرکزی، شرق آفریقا، هند، ترکیه، مراکش و

آمریکای شمالی، در سطوح وسیع کشت می‌گردد. صادرات آن، بیشتر از کشورهای اسپانیا، فرانسه، بلغارستان و مجارستان به دیگر نقاط جهان

صورت می‌گیرد.

ترکیبات مهم آویشن را بشناسید:
البته با اهمیت ترین ترکیب گیاه، اسانس آن است که به میزان 5/2- 1 درصد در برگ‌های آن وجود دارد. با اهمیت ترین اجسام اسانس شامل

تیمول و کارواکرول که به ترتیب از 70 – 30 درصد اسانس و 30 – 15 درصد اسانس را تشکیل می‌دهند.

در واقع کاربرد دیگر آویشن، مصرف آن به صورت پودر در بعضی ادویه‌جات و ترشی‌هاست، هم چنین به طور مستقیم و یا همراه با دیگر گیاهان، به

عنوان بو، مزه و ضد نفخ در صنایع غذایی مصرف زیادی داردو بسیار کاربردی است .

بهتر است بدانید که ترکیبات دیگر شامل لینالول، سیمن، تیمن و آلفا پی نن هستند.

د رواقع این ترکیبات و درصد آن‌ها به شرایط محل کشت، زمان برداشت و سایر شرایط جغرافیایی، بستگی دارد.

اثرات مهم آویشن :
جالب است بدانید که مصرف خوراکی آویشن دارای اثر خلط آور و ضد سرفه‌ی خوبی می‌باشد.

به همین دلیل محصولات زیاد به خصوص به صورت شربت از آن تهیه شده است.

هم چنین در برونشیت، سیاه‌سرفه و نزله‌ها، به خوبی می‌توان از آن استفاده نمود.

خاصیت ضد میکروب تیمول، بسیار قوی و حدود 25 بار از فنل در مورد تعدادی از میکروب‌ها، بیشتر است.

البته قابل ذکر است که هم چنین در بعضی محصولات موضعی، به عنوان ضد خارش، ضد میکروب، مالشی قرمز کننده و محرک، محلول‌های حمام

و محلول‌های غرغره برای کاهش تورم دهان و گلو، مصرف می‌ گردد.

البته کاربرد دیگر آویشن، مصرف آن به صورت پودر در برخی ادویه‌جات و ترشی‌هاست، هم چنین به طور مستقیم و یا همراه با دیگر گیاهان، به

عنوان بو، مزه و ضد نفخ در صنایع غذایی مصرف زیادی دارد.

در واقع در طب عوام، اکثراً به خاطر اثرات مسکن، ضد اسپاسم و ضد نفخ، از آن استفاده می‌گردد.

عوارض جانبی آویشن:

جالب است بدانید که تاکنون در مورد عارضه‌ی جانبی ناشی از مصرف مقادیر خوراکی آویشن یا فرآورده‌های وابسته، گزارشی داده نشده است؛

ولی امکان دارد در موارد معدودی، دردهای شکمی را ایجاد نماید و یا باعث گرفتگی موقتی گردد.

البته نکته‌ی دیگر آن که استفاده‌ی داخلی از تیمول با وجود کولیت، نارسایی قلبی و در زمان حاملگی، توصیه نمی‌ شود.

در واقع مقدار مصرف عادی آن برای افراد بالای یک سال، 6- 3 گرم برگ خشک، در یک نوبت و روزی 3- 1 مرتبه تکرار این مقدار می‌باشد.

گفتنی است که افراد کم‌تر از یک سال، 1- 5/0 گرم از گیاه یا معادل آن از فراورده‌های آویشن را روزی چند مرتبه می‌توانند مصرف کنند.

هم چنین، میزان مصرف تنتور آن، 40 قطره تا سه بار در روز از این مقدار برای بزرگ‌سالان و تا یک ششم این مقدار، برای افراد زیر یک سال، مناسب می باشد.
مصرف شربت‌های مختلف، بر حسب دستور کارخانه‌ی سازنده می‌باشد.

لازم به ذکر است که افزون بر این، دم کرده‌ی 5 گرم درصد میلی لیتر آب، به عنوان غرغره یا دهان‌شویه و یا مصارف موضعی، توصیه شده است.

مصرف در حاملگی و شیردهی:

گرچه امکان دارد مصرف در این دوران، خطراتی در بر نداشته باشد ولی چون مطالعات در این مورد کامل نشده است،

بنابراین بهتر است مصرف با نسخه‌ی پزشک صورت گیرد.

توجه: